Avusturya’nın başşehri Viyana’da 5 yıl evvel gerçekleştirilen akciğer nakliyle hayatta kalan İstanbul Yeditepe Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi Dekanı Prof. Dr. Seçkin Kazazoğlu (59), geçen yıl kendisi üzere idiopatik fibrozis (nedeni bilinmeyen akciğer sertleşmesi) hastası olan ablası Sevin Tanrıöver’i kaybetti.
Hiç tanımadığı donörü sayesinde sıhhatine kavuştuktan sonra yetiştirdiği öğrencileri aracılığıyla hastaların hayatlarına dokunan Prof. Kazazoğlu, “Ben güzelleştim ancak ablam kurtulamadı. Çünkü organ yoktu. Viyana’da nakil sırasına sokamadık, Türkiye’de de donör çıkmadığı için kaybettik” dedi.
Üniversitede Protetik Diş Tedavisi Anabilim Kolu Başkanlığı misyonunu yürütürken 2011 yılında böbrek rahatsızlığı şikayetiyle tabip arkadaşına görünen Doktor Nadir Kazazoğlu, tetkikler sonucu idiopatik fibrozis hastası olduğunu öğrendi.
Tabiplerin, kendisine en fazla 5 yıl ömür biçtiğini, tek dermanın ise akciğer nakli olduğunu söylediği Kazazoğlu, 2 yıl sonra oksijen tüpü kullanmaya başladı ve arkadaşlarının tavsiyesi üzerine Viyana Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi’ne başvurdu.
2014 yılının başında Viyana’ya gidip organ nakil sırasına giren Kazazoğlu, yaklaşık 3,5 ay sonra 13 Nisan gecesi gelen bir telefonla umutlandı. Hastanenin özel uçağıyla Viyana’ya gitti ve 9 saatlik nakil ameliyatıyla sıhhatine kavuştu.
‘İLK ŞOKUM 5 YIL ÖMRÜM KALDIĞINI ÖĞRENİNCE YAŞADIM’
Tanımadığı donörü sayesinde şimdilerde çok sayıda hastanın hayatına dokunduğunu belirten Prof. Dr. Kazazoğlu, birinci şokunu fibrozis hastalarının ömrünün yalnızca 5 sene olduğunu öğrendiğinde yaşadığını belirterek, “Bir tabip babasını bu hastalıktan kaybettiğini ve fibrozis teşhisi alanların akılları başlarındayken çabucak vasiyetlerini yazmasını tavsiye ediyordu. O gece benim için çok makûs geçti. Ailem var, eşim var, iki küçük çocuğum var. Apansızın sınıfta kalmış bir öğrenci üzere hissetmeye başladım kendimi. Zira hayat sınıfında kalmıştım. Azamî 2016’ya kadar vaktim vardı” dedi.
“BU SABAH ÖLMEZSEM YARIN SABAHA ÇIKMAM HERHALDE DEDİM”
Hastalığa yakalandıktan 2 yıl sonra nefes darlığı şikayetinin arttığını, asansör dahi kullanamadığını belirten Kazazoğlu, “O zamanki dekanımız Türker Sandallı meskende oturmamamı, günde 2-3 saat de olsa, dayanabildiğim kadar işe gelmemi söyledi. Fakülteye oksijen tüpü ile geliyordum fakat çok zorlanıyordum. O kadar büyük öksürük krizi tutuyordu ki, bu sabah ölmezsem herhalde yarın sabaha çıkmam diyordum. Akciğer nakli tek deva dendi. Viyana’nın bu bahiste çok güzel olduğunu, Prof. Dr. Walter Klepteko’nun yaklaşık 30 yıldır bu işle uğraştığını söyledi arkadaşlarım. Oraya deneysel tedaviye gitmiştim daha evvel. Orada sıraya alınmam kolay olmadı lakin başardık. SGK’da işlemlerimi yaptırdım. Allah’a şükürler olsun, devletimiz sayesinde. Yaklaşık 3,5 ay bekledikten sonra 2014’ün 13 Nisan gecesi gelen bir telefonla hastanenin özel uçağı ile Viyana’ya gittim ve 9 saatlik bir ameliyat ile nakil oldum” diye konuştu.
“ONUN ORGANINA ASLA İHANET ETMEYECEĞİM”
Ameliyattan 2 gün sonra uyandırıldığını anlatan Prof. Dr. Kazazoğlu, o birinci uyanış ve nefesin mükemmel olduğunu söyledi, “Birden bu türlü güya içime birisi hava basmıştı, ben yataktan diklemesine kalkacaktım neredeyse” diye konuştu.
Taburcu olurken hekiminin kendisine söylediği “Artık ameliyat oldun. Biz sana bu akciğeri taktık ki gidip işinin başında çalışasın diye. Bundan 5 sene önce ne yapıyorsan git onu yap” kelamlarını hiç unutmadığını belirten Prof. Dr. Kazazoğlu, “Birinin hayatının sonlanması, benim hayatımın başlangıcıydı. Bunu hiç unutmuyorum. Onun organına asla ihanet etmiyorum, etmeyeceğim ve her vakit onu da hatırlayacağım” diye konuştu.
“O DONÖR OLMASAYDI, BU ÖĞRENCİLERİ YETİŞTİREMEZDİM”
Ablasının kendisi kadar şanslı olmadığını belirten Prof. Dr. Kazazoğlu, “Maalesef bu hastalık genetikmiş. Ben akciğer nakli ile kurtuldum. Ancak ablam benim kadar şanslı olamadı. Nedeni de donör yok. Halkımızın bilinçlenmesi gerekiyor. Ne organ veririm, ne alırım, ben bu türlü Allah’ın yarattığı üzere giderim diyor beşerler. Allah’ın önünde cana can vermek, en kıymetli şeydir. 2014’te ameliyat olmasaydım en fazla bir senem daha kalmıştı, Ama benim o vakitten beri 15 şahsa, doktora ve master’da bu bilimde ilerlemeleri için katkıda bulundum. 300 kadar öğrenciye protez anlattım o vakitten bu yana. Emekli olsam da Türkiye Cumhuriyeti’nin en ücra köşesindeki diş hekimliği fakültesinde para pul almadan hizmet edeceğim ölene kadar. Zira benim boynumun borcu. Zira bu devlet bana paramı ödedi, ben gittim orada ameliyat oldum” tabirlerini kullandı.
