Oksidatif stres, oksitlenme sonucu hücrelerin hasar görme sürecine deniyor. İnsanlarda oksidatif gerilim; ateroskleroz, hipertansiyon, Alzheimer hastalığı, diyabet, kısırlık, kronik yorgunluk sendromu üzere birçok önemli hastalığın nedeni yahut kıymetli bir bileşeni olarak gösteriliyor.
Oksidatif gerilim, hücrelerin çok ölçüde oksitleyici casus ve özgür radikal ürettiğinde ve bunun sonucu olarak lipitler ve DNA üzere hücrenin kıymetli bileşenleri oksitlenmeye başladığında meydana geliyor.
“TÜM POPÜLASYONUNUN HAYAT MÜHLETİ ARTTI”
Medimagazin’in Nature dergisine dayanarak verdiği habere nazaran, Michigan Üniversitesi’nden bilim insanları, Caenorhabditis elegans yuvarlak solucanlarını araştırırken yaşamlarının başında daha fazla oksitleyici casus üreten solucanların, daha az reaktif oksijen tiplerini üretenlere nazaran daha fazla yaşadığını tespit etti.
Araştırmacılar, müşahedelerini doğrulamak için tüm popülasyonu reaktif oksijen tiplerinin tesirine maruz bıraktı ve tüm popülasyonun yaşam süresi arttı.
Genç solucanlarda reaktif oksijen cinslerinin çok ölçüde üretilmesinin histonlarda (çoğunlukla ökaryotik hücrelerde bulunan, küçük molekül yüklü, bazik proteinler) değişikliklere neden olduğu tespit edildi.
Oksidatif gerilime hassas histon değiştiricilerinin, memelilerin hücrelerinde de bulunduğu biliniyor. Bu yüzden solucanlarda elde edilen sonuç farelerde de test edildi.
Erken oksidatif gerilimin, beşerler da dahil tüm organizmaların hücreleri için yararlı olduğu ihtimali yüksek. Sistemin büsbütün anlaşılması durumunda, organizma gelişiminin erken kademelerinde, hayatı uzatmaya yardımcı olan müdahale metotları geliştirilebilecek.
