A.Y. 27 yaşında, bir yıl evvel HIV müspet olduğunu öğrendi. Virüsü sevgilisinden edinen A.Y., şimdilerde hayata tutunmak ve ayaklarının üzerinde durabilmek için çabalıyor. Zira HIV olumlu olduğunu öğrenen patronu O’na zorla istifa mektubu imzalattı, üstelik tek kuruş tazminat ödemeden.
Eşcinsel olduğunu öğrenen ailesi, A.Y.’yi evlatlıktan reddetmiş. Şimdi 16 yaşındayken konuttan kovulduğunu söyleyen A.Y., ailesinin cinsel yönelimine verdiği yansıyı bir cümleyle özetliyor, bu bahiste fazla konuşmak istemiyor: “Bana hiçbir halde karşılık vermediler, ‘benim o denli bir oğlum yok’ diyen bir anne ve dahası…”
‘SOKAK KAPISINI BİLE AÇMADILAR’
HIV müspet tanısı alınca tekrar ailesine başvurmuş, kol-kanat gereceklerini umut etmiş lakin, “Belki yardım ederler diye gittim ancak bana sokak kapısını dahi açmadılar. Arkadaşlarım ise etraflarında olmamı istemiyor, eski işyerimdekiler kelamda benim güzelliğim için çalışmamamın daha uygun olacağını söylüyor. Bir yıldır orada burada dayanmaya çalışıyorum fakat artık tükenmiş durumdayım” diyor A.Y.
‘İNSAN SEVDİĞİ İLE OLUNCA HIV MİSİN DİYE SORAMIYOR’
Ailesinin sevgi ve dayanağından mahrum kalmasına karşın bir biçimde gayret etmeyi başaran A.Y., üniversitede milletlerarası ticaret ve görsel irtibat tasarımı kısımlarını bitirmiş. HIV olumlu olduğunu bildiği halde açıklamayan sevgili ile tanışana kadar her şeyin yolunda gittiğini söyleyen A.Y. için korunmasız cinsel alakanın faturası ağır olmuş. “Ben ona güvenmiştim” diyor ve ekliyor: “Sevgilim, alakamızın son 6 ayında eski sevgilisinin HIV tanısı aldığını öğrenmiş. Test yaptırdığında kendisi de tıpkı sonuca ulaşmış fakat beni kaybetmemek için bir şey söylememiş. Bu yüzden ben durum hakkında daha geç bilgi sahibi oldum. Korunmasız cinsel bağlantı kısmına gelecek olursak, insan tanıdığı ve sevdiği biriyle birlikte olurken sanki HIV müspet mi ya da hepatiti var mı diye soramıyor…”
Tanı almadan evvel kurumsal bir firmanın müşteri bağları merkezinde tahlil idaresi kısmında çalışan A.Y., bir taraftan sıhhat sorunu yaşarken bir taraftan da istifaya zorlanmış ve işini kaybetmiş. Zoraki istifayla ilgili türel sürecin devam ettiğini söyleyen A.Y., iş cephesinde yaşananları şöyle anlatıyor:
‘ÜZÜLDÜKLERİNİ SÖYLEDİLER FAKAT İŞTEN ATTILAR’
“İşyerim özel sıhhat sigortası yapıyordu, ben de bundan yararlanıyordum. Teşhis aldıktan sonra da bunun sigorta kontratının fesh edilmesi için bir sebep olabileceği aklıma gelmedi. Birinci ilaç almamla birlikte işyerime sigorta mukavelesinin feshini göndermişler ve böylelikle durumum öğrenilmiş oldu. Birinci başta bu uygulamaya itiraz ettim lakin müdürüm bu durumda rapor getirmem gerektiğini söyledi. Bu türlü bir şeye hakları yoktu lakin köşeye sıkışmıştım. İstifa etmem gerektiğini söylediler. Ben sigortadan vazgeçemeyeceğimi, tedavim için gerekli olduğunu belirttim. Kelamda beni düşünüyorlardı, insancıl yaklaşıyorlar, durumuma çok üzüldüklerini belirtiyorlardı ancak hepsi timsah gözyaşlarıydı. Hedefleri en kısa vakitte ve en az maddi kayıpla benden kurtulmaktı. Ben artık onlar için def edilmesi gereken bir pisliktim, sonraki hafta genel müdürlüğe çağrıldım, benimle kurumun avukatı ve mali işler müdürü görüştü. Birebir şeyler tekrarlandı ve zorla istifamı imzalattılar, rastgele bir tazminat da vermediler.”
“3 aydır kiramı ödeyemiyorum, kısa müddette iş bulamazsam esasen az olan eşyama da haciz gelecek ve ben sokaklarda kalacağım, ne yapacağımı bilemiyorum” diyen A.Y., HIV’in biyolojik tesirlerinden çok toplumsal tesirlerinin insanı yaraladığını söylüyor. Yani toplumsal önyargılar, damgalamalar ve ayrımcılık bu hastalıkla çabanın çok değerli bir yerinde duruyor.
A.Y. bu bahiste hissettiklerini, “Şunu çok âlâ anladım ki insanları vuran bu hastalığın biyolojik tesirleri değil, toplumsal etrafın baskıları. Bu baskının kaldırılması için bir şeyler yapılmalı. Damgalanma, iğrenen gözlerle bakılma, bir insanın başına gelebilecek en makus şey hem eşcinsel hem de HIV olumlu olmak herhalde. Yani aslında etrafınızdaki birçok insan sonunuzun AIDS olacağını düşünüyor ve içinde bulunduğunuz ruh haliyle siz de bunu desteklemiş oluyorsunuz” diye özetliyor.
UZM.DR. ELMİ: HIV BİREBİR İŞYERİNDE ÇALIŞMAKLA BULAŞMAZ
A.Y., “insanlar yalnızca birebir ortamda bulunmakla HIV/AIDS’in bulaşmayacağını bilmiyor” diyor. Enfeksiyon Hastalıkları Uzmanı Dr. Tatlı Elmi de tıpkı noktaya parmak basıyor, “HIV kan, erkek ve bayanın cinsel salgıları ile bulaşmaktadır. Dış ortamda en fazla birkaç saatte ölen virüs hava yolu ile bulaşmaz. Dokunmak, el sıkışmak, yanak yanağa öpüşmek, tokalaşmak, işyerinde birebir ortamda çalışmak, tıpkı telefonu, birebir bardağı kullanmak, tıpkı havuz, banyo ve tuvaleti paylaşmak, gözyaşı, ter ve sivrisinek sokması ile HIV bulaşmaz” diyerek virüsün bulaşma yollarına dikkat çekiyor.
