Bursa’da 2 yıl evvel motosikletiyle geçirdiği trafik kazasında sağ kolunu kaybeden Akın Can Çınar, hayata tekrar tutunmak için protez kola muhtaçlık duyuyor.
Kaza anında sağ kolu ve ayağı kopan Çınar’ın ayağı ameliyatla dikildi lakin kolu kurtarılamadı. Düşük ayak sorunu yaşayan ve kolu olmadığı için gereksinimlerini kendi başına gideremeyen Çınar, biyonik protez kola kavuşmak için yetkililerden dayanak bekliyor.
Akın Can Çınar, iki yıl evvel motosikletle arkadaşının doğum gününe giderken bir aracın çarpması sonucu hayatının değiştiğini söyledi.
Kazanın akabinde hastaneye ağır kan kaybıyla ulaştırıldığını anlatan Çınar, şöyle konuştu:
“Hastaneye geldiğimde akciğerlerim sönmüş, hayati işlevlerimi kaybetmişim. Kolum ve bacağım kopmuş. Yaşamama mucize diyorlar aslında. Ağır bakımda 11 gün, hastanede de 2 aya yakın yattım. Kazada, yolda 35 metre sürüklenmişim ve kolumdaki hudutlar kopmuş. Hekim anneme, ‘Normal koşullarda ben bu kolu dikerim fakat hem ayağı koptuğu hem de akciğerleri söndüğü için yaşamasına ihtimal vermiyorum, bir de kolunu dikmeye kalkarsam kaybedebilirim.’ demiş. Bu sebeple kolumu kaybettim.”
Çınar, kazada sağ ayağının da koptuğunu belirterek, şunları kaydetti:
“Ayağımın kopması nedeniyle derim de ziyan gördü. Bacağımdan deri alınarak o bölgeye kondu ve öylelikle ayağım toparladı. Şu anda ayağımda ‘düşük ayak’ var. Hudut hasarı oluştu, ayak bileğimi üst gerçek çekemiyorum. Bu da benim için kahır oluşturuyor. Yolda yürürken ayağımın ucu takılıyor. Bu sebeple düşecek duruma geliyorum, bir sefer de düştüm. Ayağım fizik tedaviyle biraz toparladı lakin son durumlardan sonra artık fizik tedaviye de gidemiyorum.”
“OTOBÜSLERDE DE ÜZERİMDE DAİMA OBURLARININ BAKIŞLARI VAR”
Kolunu kaybettiği için günlük hayatta birçok badireyle karşı karşıya kaldığını anlatan Çınar, “Mesela birinin yanından geçiyorum, ‘Çocuğa bak, çok geçmiş olsun, Allah kimseyi düşürmesin’ üzere konuşmalar oluyor. Herkes başıma ne geldiğini soruyor. Bu türlü olması benim düzgünce moralimi bozdu. Otobüslerde de üzerimde daima diğerlerinin bakışları var.” diye konuştu.
Protez kola gereksinim duyduğunu vurgulayan Çınar, “Bağcıklarımı bağlayamıyorum. Montumun fermuarını çok sıkıntı çekiyorum, bazen çekemiyorum. Meskende yiyecek bir şey hazırlamak için ocağı yakmak bile çok büyük kahır benim için. Görünüş açısından da buna gereksinimim var” sözlerini kullandı.
“BİR ANNE OLARAK BUNLARI GÖRMEK, YAŞAMAK O KADAR GÜÇ Kİ”
Akın Can Çınar’ın annesi Şengül Çınar da kazanın akabinde çok sıkıntı günler geçirdiklerini anlatarak, “Ben hastanede doktora yalvardım, kolunu kurtarın, ne olur dedim. O da bana ‘Hanım, kendine gel, çocuğun yaşaması esasen bir mucize. Bu çocuk kolsuz da yaşar.’ dedi. Oğlum yaşadı Allah’a bin şükür lakin hayat bu türlü de güç.” sözlerini kullandı.
Çınar, kazadan sonra oğlunun içine kapandığını ve dışarı çıkmak istemediğini belirterek, şöyle konuştu:
“Akın daima meskende oturmak istiyor, utanıyor. Oğlumun protez kolu olsa hayatı çok daha kolaylaşacak bunu biliyorum. Maddi durumum yok, fizik tedaviye gönderemiyorum. Elimden hiçbir şey gelmiyor. Çocuğuma her şeyi yapmak istiyorum lakin maddi imkansızlıklar yüzünden hiçbir şey olmuyor. En azından protez kolu olsa, dışarıda sokakta beşerler gördüklerinde, ‘ah bak kolu yok’ diye bakmasalar, yürürken kendine güvenerek yürüse, ceketin altında bir protez kol olsa en azından fark edilmez diye düşünüyorum.”
İşe gittiğini ve 12 saat çalışmak zorunda kaldığını lisana getiren Çınar, şunları söyledi:
“Oğlum bir yumurta pişirecek oluyor fakat ocağı yakamıyor, aç aç oturuyor. Ben meskene geliyorum, ‘annem bir şey yedin mi’ diyorum, ‘hiçbir şey yemedim’ diyor. Apar topar çabucak bir şeyler hazırlıyorum. Ayakkabısının bağcığı bağlanacak, bağlayamıyor. Fermuarını çekemiyor, ferdî bakımlarını yapamıyor. İnşallah biri sesimizi duyar. Ben ömür uzunluğu çalışsam hayatta bir protez kol alamam tek başıma. Burada yatıyor, dışarı çıkmıyor. Sosyalleşsin istiyorum. Arkadaşlarıyla eskisi üzere olsun, gezsin tozsun istiyorum. Meskene kapandı, daima morali bozuk. Ben çok üzülüyorum. Fizik tedaviye gitse ayağı biraz daha güzel olsa, kendine inancı gelir. Kolu olsa dışarı çıksa daha düzgün olur. Bir anne olarak bunları görmek, yaşamak o kadar güç ki Allah kimsenin başına vermesin, düşmanım bile görmesin.”
