Dünyada Üç Ana Renk Var
Duygularımızı Yaşamaktan Kaçınıyoruz
Bazıları belirli olaylar karşısında yaşadığı duyguları olumsuz olarak anlamlandırıp kendilerini yargılarlar. Her hissin bir fonksiyonu vardır ve hisler bize yaşadığımızı hissettirir. Peki ne oluyorda duygular yaşamımızın bir kesimi olmasına karşın birtakım hisleri yaşamak istemiyoruz ? Bilhassa öfke, keder, korku gibi… hisleri olumsuz olarak nitelendirip bunları yaşamaktan kaçınıyoruz. Oysa bu hislerin hepsinin bir manası vardır. Örneğin bir kayıp durumunda kederimizi yaşayarak yas sürecini anlamlandırıyoruz ya da ilişkide bulunduğumuz beşerler alanımıza girmeye çalışıp sürekli saygısızlık yapıyorsa uyarılıp öfkelenebiliyoruz bu da bizim karşı tarafa sağlıklı hudutlar koymamıza yardımcı oluyor. Bir gaz kokusu karşısında tiksinip gerekli tedbirleri alabiliriz. Üzerimize bir otomobil geliyorsa korkup reflekslerimizle kazadan kurtulabiliriz. Örneklerde olduğu üzere olumsuz olarak gördüğümüz bazı duygular içinde bulunduğumuz yer ve vakte göre bizim için işlevsel olabilir. Fakat ailemiz biz çocukken üzülüp ağladığımızda ‘ağlama, ağlayacak ne var, sil gözyaşlarını’ dediğinde üzüntü duygumuzu içimize gömebilirve yetişkin hayatımızda üzüntü yaşamaktan kaçabiliriz. ‘Bana sesini yükseltme’ diyen bir ebeveyn öfkelenmeye hakkın yok bildirisini vererek çocuğun ileride öfkesini yaşamamasına ya da çok ağır yaşamasına neden olabilir. Dolayısıyla ailemiz ve etrafımız tarafından gördüğümüz ve yaşadığımız davranışlar gelecek hayatımızda hisleri ağır yaşamamıza veya hiç yaşamamamıza sebep olabilir.
Bedenimize Cevap Vermezsek Egzama, Kilo, Boyun Ağrısı Oluşur
Duyguları çok yaşamak yahut hiç yaşamamak; bir anda parlamak, bir anda üzüntü çökmesi, belirli bilinmeyen vakitlerde ağlamak, hiç ağlayamamak, öfkelenememek, çok mutlu olup bir anda durağanlaşmak ilişkilerimizde kalıcı sorunlar yaratabilir ve bedensel rahatsızlıklar yaşamamıza neden olabilir. Bu nedenle yaşadığımız zorlanmalara kulak vermeliyiz. Örneğin yolda önünüzde biri yavaş yürüdüğünde, sistemsiz birini gördüğünüzde, dikkat eksikliği olan birinden rahatsız olup aniden parlıyorsak yahut tahammül edemiyorsak yani rastgele bir bedensel ve duygusal uyarılmayı ağır bir biçimde yaşıyorsak bunun bizim için manası vardır diyebiliriz. Hayatta her vakit yavaş, sistemsiz, sorumluluk sahibi olmayan ve dikkatsiz beşerler olacak. O vakit benzer durumlar ile her karşılaştığımızda öfkeleneceğiz manasına gelir. Bu da elimizde olmayan ve bir diğerinden kaynaklı aksiyonlar nedeniyle sık aralıklarla öfkeleneceğiz manasına gelir. Yani his durumumuzun kumandası her daim diğerinde demektir. Oysa karşı tarafta rahatsız olduğumuz davranışlar tahminen de gereksinimimiz olan davranışlardır. Yaşadığımız duygular doğuştan getirdiğimiz hisler mı ailemizin bize öğrettiği davranışların eseri mü sorgulamasını yapmamız gerekir. Bedenimiz uyarılıyor ve zorlanıyorsa bu berbat bir şey değil tam tersine kendimizi anlamamız için bir fırsattır. Bunlara kulak vermezsek vücudumuz terleme, baş ağrısı sırt ve boyun ağrısı, kilo, egzama gibi problemlerle gelerek ‘kendinle ilgilen’ bildirisini verir. Hastalıkların bir birçok evvel ruhta başlayıp sonra bedenlerimize sirayet eder. Yaşadığımız hisleri yargılamak, yok saymak, kulak vermemek demek hayatın içinden renkleri silmeye benzeri. (BSHA – Bilim ve Sağlık Haber Ajansı)
